String Quartet No. 2 (1959)
Επέλεξα αυτό το μουσικό του έργο γιατί κατά τη διάρκεια αυτής της εκτεταμένης αργής κίνησης, τα έγχορδα παίζουν απαλή μουσική που απαντάται στην μελωδική απαγγελία βιόλων και βιολοντσέλων. Φαίνεται επίσης να διαμορφώνονται ακραία σημεία απόκλισης μεταξύ ταυτόχρονων ιδεών στο κουαρτέτο και οδηγείται σε υψηλούς βαθμούς διαφοροποίησης. Ωστόσο αποφάσισα να επικεντρωθώ σε αυτό που ήταν πάντα ένα από τα μουσικά μου ενδιαφέροντα, εκείνο της «προηγμένης» μουσικής, και να ακολουθήσω, με ελάχιστη ανησυχία για την αποδοχή τους, τις δικές μου μουσικές σκέψεις σε αυτές τις γραμμές. Τώρα νομίζω ότι υπάρχει κάθε λόγος να υποθέσουμε ότι εάν ένας συνθέτης έχει διδαχθεί καλά και είχε εμπειρία, τότε η προσωπική του κρίση για την κατανόηση και την ποιότητα είναι αυτό που πρέπει να βασιστεί εάν πρόκειται να επικοινωνήσει σημαντικά μηνύματα.
H ανεκτίμητη προσφορά του Elliott Carter στη μουσική του 20ου αλλά και 21ου αιώνα είναι αναγνωρισμένη από τους μουσικούς κύκλους σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ αυξάνεται συνεχώς το ενδιαφέρον για το έργο του από το ακροατήριο της σοβαρής μουσικής. Είναι παρατηρημένο ότι το ακροατήριο της λόγιας κοσμικής και έντεχνης μουσικής συνήθως είναι απαθές προς τις σύγχρονες μουσικές τάσεις.
Ο Elliott Cook Carter Jr. (11 Δεκεμβρίου 1908-5 Νοεμβρίου 2012) ήταν αμερικανός μοντερνιστής συνθέτης. Ένας από τους πιο σεβαστούς συνθέτες του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, συνδύασε στοιχεία του ευρωπαϊκού μοντερνισμού και του αμερικανικού «υπερμοντερνισμού» σε ένα διακριτικό στυλ με μια προσωπική αρμονική και ρυθμική γλώσσα, μετά από μια πρώιμη νεοκλασική φάση. Οι συνθέσεις του είναι γνωστές και εκτελούνται σε όλο τον κόσμο, και περιλαμβάνουν ορχηστρικά έργα, μουσική δωματίου, σόλο ορχηστρικά και φωνητικά έργα. Στον Κάρτερ απονεμήθηκε δύο φορές το Βραβείο Πούλιτζερ.