Traditional Dance from Okinawa with Live Music
Σεπτέμβριος 2015 στο: Japan Society Νέας Υόρκης (ΗΠΑ).
Ενότητες: χορός Shundo και Nuchibana
Traditional Dance from Okinawa with Live Music
Σεπτέμβριος 2015 στο: Japan Society Νέας Υόρκης (ΗΠΑ).
Ενότητες: χορός Shundo και Nuchibana
Η Οκινάουα (ιαπωνικά: 沖縄) είναι ένα νησί της Ιαπωνίας και συγκεκριμένα το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της. Ο νομός Οκινάουα (η νήσος Οκινάουα και άλλα νησιά) ανήκει στο σύμπλεγμα νησιών Ρίου Κίου, αποτελώντας το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος, νοτιοανατολικά της Ιαπωνίας. Ενώ αποτελεί μόνο το 0,6% του συνολικού εδάφους της χώρας, είναι η βάση του 75% των συνολικών αμερικάνικων δυνάμεων στην Ιαπωνία. Η Οκινάουα έγινε γνωστή στην σύγχρονη ιστορία από την περίφημη Μάχη της Οκινάουα στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γνωστή και ως "επιχείρηση παγόβουνο" μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων που κράτησε 2 μήνες με πολύ μεγάλες απώλειες εκατέρωθεν.
Η Οκινάουα είναι γνωστή καθώς ήταν ένα ανεξάρτητο έθνος με μια μακρά μοναδική ιστορία. Το βασίλειο Ryukyu που διήρκεσε 450 χρόνια, έχει κληροδοτήσει στη σημερινή μας γενιά, την εξαιρετική του κουλτούρα σε όλες τις εκφράσεις της. Πλεονεκτικά τοποθετημένο ανάμεσα στην Κίνα, τη Νοτιοανατολική Ασία και την Ιαπωνία, το βασίλειο Ryukyu γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση στην εποχή του. Απορροφώντας τα καλύτερα στοιχεία αυτών των πολιτισμών που αντιμετώπισε, ο ίδιος ο Ryukyu γέννησε έναν πλούσιο πολιτισμό βασισμένο στις δικές του ευαισθησίες και αισθητική. Το σύμβολο του εν λόγω πολιτισμού είναι αναμφίβολα παραδοσιακές τέχνες του θεάματος - ιδιαίτερα ο χορός Ryukyuan.
Ενώ το Noh, μια παραδοσιακή ιαπωνική θεατρική μορφή, είναι γνωστή ως όπερα ιαπωνικού στιλ, η Οκινάουα διαθέτει επίσης έναν τύπο κλασικού δράματος, τον χορό Ryukyuan, που περιλαμβάνει χορό, μουσική και διάλογο και συχνά συγκρίνεται με τη δυτική όπερα. Ο χορός χωρίζεται σε τέσσερα στυλ:
Η παραδοσιακή μουσική Ryukyuan έχει ορισμένες συγκεκριμένες μορφές, όπως αυτή που χρησιμοποιείται στο Kumi Odori (αφηγηματικός χορός) και χαρακτηρίστηκε ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ΟΥΝΕΣΚΟ το 2010 και τη μουσική της Αυλής που χρησιμοποιήθηκε στο Ryukyu-Buyo. Η παράσταση χορού Ryukyu-Buyo περιλαμβάνει πολλά όργανα όπως sanshin, koto, flute κλπ. Πριν από την εποχή Meiji (1868-1912), εκτελούνταν μόνο από άντρες χορευτές.
Στο συγκεκριμένο βίντεο τα μουσικά θέματα παρατάσσονται σε σειρά. Επίσης σε ένα από αυτά, το Shundo, οι ηθοποιοί φορούν μάσκα, κάτι που επιβάλλεται στο συγκεκριμένο χορό. Στο Nuchibana, η ηθοποιός κρατάει στο χέρι της καστανιέτες. Σε όλο το βίντεο πρωταρχικό ρόλο έχει η φωνή. Και βέβαια όπου υπάρχει μουσική, υπάρχει και ζωντανή ορχήστρα στην Ιαπωνία, με διάφορα μουσικά όργανα, όπως το κότο και το τύμπανο taiko.
Γενικά, η συγκεκριμένη μουσική είναι πρωτότυπη και εντυπωσιακή, καθώς οι ενδυμασίες των ηθοποιών είναι ξεχωριστές, αλλά και λίγο μονότονη ως προς τον ρυθμό. Δε θα έλεγα πως είναι ιδιαίτερα κοντά με την δική μας ελληνική μουσική, που πιστεύω πως είναι πιο ζωντανή και πιο ρυθμική.
Με λίγα λόγια, διάλεξα το συγκεκριμένο βίντεο, γιατί μου άρεσε η μουσική του, η ενδυμασία των ηθοποιών, η παρουσίαση των μουσικών οργάνων και τα ερμηνευτικά σχόλια που είχε. Δυσκολεύτηκα βέβαια στην μετάφραση των σχολίων, επειδή ήταν στα αγγλικά και είχε αρκετές άγνωστες λέξεις, που έπρεπε να ψάξω. Κλείνοντας την παρουσίαση θα ήθελα να αναφέρω πως βρήκα στην έρευνά μου κάποια σημεία, κυρίως στα μουσικά όργανά, που είναι τα ίδια με του βιβλίου μου, αλλά και πολλά ακόμα που δεν τα γνώριζα. Τέλος, σας δείχνω και μια εικόνα που μου άρεσε από την σελίδα: https://gr.dreamstime.com.
