Ο John Paesano (John Paesano, 2 Ιουλίου 1977) είναι Αμερικανός συνθέτης, εργαζόμενος κυρίως σε κινηματογραφικά, τηλεοπτικά και βιντεοπαιχνίδια. Είναι γνωστός για τη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Wes Ball στη σειρά ταινιών Maze Runner, καθώς και για τη σύνθεση για την τηλεοπτική σειρά της Marvel The Defenders και Daredevil, με τον τελευταίο να συγκεντρώνει μια υποψηφιότητα για το Primetime Emmy Award για εξαιρετική πρωτότυπη μουσική θέματος κύριου τίτλου. Ο Πισάνο γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ.
Σπούδασε για πρώτη φορά κλασική μουσική στο Conservatoire de Paris που βρίσκεται στο Parc de La Villette της Γαλλίας πριν συνεχίσει τις σπουδές του στο Berklee College of Music επιδιώκοντας μια σημαντική μουσική σύνθεση και βαθμολόγηση ταινιών. Στη συνέχεια εργάστηκε υπό τους συνθέτες Jerry Goldsmith και John Williams παρέχοντας πρόσθετη μουσική για την πρώτη, και ενορχήστρωση για το τελευταίο.
Ο Πισάνο αναφέρε την ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκτο 1987 Empire of the Sun ως κίνητρο για να μπει στη βαθμολογία του κινηματογράφου. Το 2014, ο Paesano προσελήφθη για να συνθέσει τη μουσική για το The Maze Runner. Μιλώντας για τη δουλειά, θυμήθηκε βλέποντας του Wes Ball 2011 ταινία μικρού μήκους, Ruin και ήταν επηρεασμένος από αυτό, συνθέτοντας ένα σύντομο demo (το οποίο τελικά θα γινόταν το "Maze Runner" θέμα). Επισκέφθηκε τα σκηνικά στη Νέα Ορλεάνη, παρατηρώντας το "περιβαλλοντικό ηχητικό τοπίο" και προσπάθησε να ενσωματώσει τους φυσικούς ήχους στη βαθμολογία του. Ηχογράφησε το σκορ με μια ορχήστρα στο Newman Scoring Stage με συνεδρίες που τρέχανε για 2 εβδομάδες. Ο Paesano επέστρεψε αργότερα για να συνθέσει τη 2η και 3η ταινία της σειράς, Maze Runner: The Scorch Trials και Maze Runner: The Death Cure. Σκηνοθέτης: Ουές Μπαλλ, Πρωταγωνιστές: Ντίλαν Ο'Μπράιεν ,Κάγια Σκοντελάριο, Τόμας Μπρόντι-Σάνγκστερ, Ναταλί Εμμανουέλ, Τζιανκάρλο Εσποσίτο, Έινταν Γκίλεν, Ουάλτον Γκόγκινς, Κι Χονγκ Λι, Μπάρι Πέπερ, Γουίλ Πούλτερ, Πατρίσια Κλάρκσον.
Γενικά το soundtrack αποτελείται από πολλούς μικρούς σε διάρκεια ήχους που οι περισσότεροι είναι παρόμοιοι μεταξύ τους. Μερικοί ήχοι της ταινίας σε κάνουν να νιώθεις ανακούφιση και αγαλλίαση και σε μερικές περιπτώσεις σε κάνει να νιώθεις χαρά ή λύπη αντίστοιχα με το πώς νιώθει ο κεντρικός ήρωας εκείνη την στιγμή. Ακόμα σε όλη την διάρκεια της ταινίας οι διάφοροι ήχοι σε κάνουν να νιώθεις την ένταση που νιώθει και ο ήρωας και κάποια στιγμή αρχίζεις και αισθάνεσαι την υπερένταση που σε κατακλύζει. Σε μερικά σημεία η μουσική σε κάνει να νιώθεις έναν υπέρτερο φόβο ο οποίος παράλληλα σε γεμίζει με περιέργεια και προβληματισμό για το τι θα γίνει στην συνέχεια και επίσης άγχος και μια ασταμάτητή αγωνία σε όλα τα μέρη του ήχου. Ο ήχος φαίνεται να προέρχεται από μία συμφωνική ορχήστρα και αυτό το καταλαβαίνουμε από τα διάφορα όργανα τα οποία εμφανίζονται σε διάφορα σημεία της μουσικής της ταινίας όπως είναι η τούμπα το γκονγκ τα βιολιά τα πιατίνια καθώς και πολλά άλλα όργανα. Τέλος παρατηρούμε ότι η μουσική αυτή μέσα στην ταινία έχει έναν έντονο ρυθμό και σε συγκεκριμένα σημεία ο ρυθμός αυτός είναι αρμονικός ενώ σε άλλα σημεία αυξομειώνεται η έντασή του κάνοντας τον θεατή να νιώσει όλα τα συναισθήματα που περιέγραψα πριν.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι αυτή η ταινία μου προξένησε το ενδιαφέρον να την περιγράψω από την μουσική της, διότι παρατήρησα ότι αυτή η μουσική μου δημιουργούσε έντονα συναισθήματα και σκέψεις καθ’ όλη την διάρκεια αυτή της μεγάλου μήκους ταινίας και θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε πολλούς για να την δουν και να ζήσουν την εμπειρία που έζησα και εγώ μέσα από αυτή την μουσική.
Ζ. Π. - Γ3 -4ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας- Δεκέμβριος 2020.
