Ο Richard Charles Rodgers ήταν Αμερικανός συνθέτης, γνωστός σε μεγάλο βαθμό για τη δουλειά του στο μουσικό θέατρο. Γεννήθηκε το 1902 και απεβίωσε το 1979. Πέρα από τη μελωδία της ευτυχίας έγραψε μουσική και για άλλες ταινίες όπως: ο βασιλιάς κι εγώ, south pacific. Βραβεύτηκε με πολλά βραβεία για το έργο του. Μερικά ενδεικτικά είναι : Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού, ειδικό βραβείο επιτροπής γκραμι, Βραβείο Πούλιτζερ καλύτερου δραματικού θεατρικού έργου, Βραβείο Γκράμι καλύτερου άλμπουμ θεατρικού μιούζικαλ, Βραβείο Τόνυ καλύτερου μιούζικαλ.
Ο Oscar Greeley Clendenning Hammerstein II ήταν Αμερικανός στιχουργός, λιμπρετιστής, θεατρικός παραγωγός και σκηνοθέτης στο μουσικό θέατρο για σχεδόν 40 χρόνια. Γεννήθηκε το 1895 στη νέα Υόρκη και απεβίωσε το 1960 στην πενσυλβανια. Βραβεία: Βραβείο Τόνυ καλύτερου μιούζικαλ, Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού, Βραβείο Πόλιτζερ καλύτερου δραματικού θεατρικού έργου, Βραβείο Λόρενς Ολίβιε καλύτερου νέου μιούζικαλ, Βραβείο Drama Desk καλύτερου μιούζικαλ, Βραβείο Τόνυ καλύτερου λιμπρέτου. Τραγούδια του: my favorite things, if I loved you, I have dreamed, lonely room, out of my dreams και άλλα.
Ο Irwin Kostal ήταν Αμερικανός μουσικός διευθυντής ταινιών και ορχηστής μουσικών του Broadway. Γεννήθηκε το 1911 στο Σικάγο και απεβίωσε το 1994 στην Καλιφόρνια. Ταινίες στις οποίες συμμετείχε μουσικά ήταν : Μαίρη ποπινς, το γαλάζιο πουλί, μάγισσες και σκουπόξυλα, τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα του μικυ, the magic of lassie, Lucy in London και άλλες. Βραβεύτηκε με τα εξής τρία βραβεία για την καλλιτεχνική του δράση: Όσκαρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επιμέλειας, Όσκαρ καλύτερης πρωτότυπης μουσικής επένδυσης και Βραβείο Γκράμι καλύτερου άλμπουμ μουσικής επένδυσης ή ηχογράφησης του αρχικού καστ από τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση.
Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι η Τζουλι Άντριους, ο Κρίστοφερ Πλαμερ, Ελινορ Πάρκερ και Ρίτσαρντ Χειντεν. Η σκηνοθεσία και παραγωγή ανήκει στον Ρόμπερτ Γουαιζ, ενώ το σενάριο στους Έρνεστ Λεμαν, Χάουαρντ Λίντσεϊ, Ράσελ Κραουζ (λιμπρέτο) και Μαρία φον Τραπ (αυτοβιογραφία). Η ταινία έλαβε 10 υποψηφιότητες για βραβεία Όσκαρ και 4 για χρυσή σφαίρα. Κατέκτησε τα κάτωθι : Όσκαρ καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας, ήχου , μοντάζ , μουσικής προσαρμογής και 2 χρυσές σφαίρες για καλύτερη κωμωδία/ μιούζικαλ και γυναικείας ερμηνείας σε κωμωδία ή μιούζικαλ. Η ταινία θεωρήθηκε ότι είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία για την εποχή της, καθώς υποστηρίζεται ότι έσωσε την εταιρεία παραγωγής ( 20th Century Fox) από την χρεωκοπία. Η ταινία έχει κάνει συνολικά εισπράξεις 286.214.286 εκατομμυρίων δολαρίων. Επίσης , κατέχει την τρίτη θέση στη λίστα με τις εμπορικότερες ταινίες όλων των εποχών στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τέλος, να αναφέρουμε ότι το soundtrack της ταινίας πούλησε πάνω από 11 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Edelweiss, Climb Every Mountain , Sixteen going or seventeen, the lonely goatherd, the sound of music, do-re-mi, my favorite things (τα δυο τελευταία τραγούδια παρατίθενται και στο αρχικό λινκ). Τα διαχρονικά αυτά τραγούδια συγκρότησαν ένα άλμπουμ το οποίο το 2015 αναγνωρίστηκε από το Billboard ως το καλύτερο soundtrack όλων των εποχών και το δεύτερο καλύτερο άλμπουμ σε όλες τις κατηγορίες.
Γενικά, τα μέγιστα στην επιτυχία της ταινίας συνέβαλλαν οι υπεύθυνοι του μουσικού της μέρους. Μιας και πρόκειται βέβαια για μιούζικαλ κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτονόητο και στοιχειώδες. Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που κατάφεραν ήταν ένα επίτευγμα. Αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι οι μελωδίες είναι τόσο προσεγμένες και πανέμορφα διανθισμένες και δοσμένες που δύσκολα συναντάμε σε άλλη ταινία ποτέ τόσο "κολλητικές" μελωδίες. Είναι μαγικό το πως αυτές οι μελωδίες συνοδεύουν την μνήμη του ακροατή και θεατή της ταινίας. Έτσι λοιπόν συμπεραίνουμε, ότι η δουλειά των μουσικών υπευθύνων είναι πανέξυπνη και σίγουρα επιτυγχάνει το σκοπό της στο έπακρο.
Αναφορικά με την ενορχήστρωση που χρησιμοποιούν οι συνθέτες αυτή εναλλάσσεται ανάλογα με την μουσική σκηνή. Έτσι, κάποια τραγούδια βλέπουμε να εκτελούνται πολυφωνικά (σαν χορωδία από τα μικρά παιδιά) ενώ κάποια άλλα με την συνοδεία μουσικών οργάνων (κυρίως κιθάρας που βλέπουμε να κρατούν οι πρωταγωνιστές). Γενικά πάντως, η χρήση έντονης μελωδίας, ρυθμού και μουσικής αρμονίας κυριαρχούν στην ταινία μιας και πρόκειται για μιούζικαλ.
Η ψυχολογική διάθεση που μας προκαλούν τα μουσικά κομμάτια της ταινίας είναι ευχάριστη, καθώς πρόκειται για μουσική γραμμένη σε ευχάριστο και ευδιάθετο μουσικό μοτίβο. Αυτή η αίσθηση συμβαδίζει και ταιριάζει οπτικά με τα τοπία τα οποία επιλέχθηκαν για να γίνουν κάποια από τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας. Πρόκειται για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, περιοχές της Βαυαρίας αλλά και ευρύτερα της Νότιας Γερμανίας.
Όσον αφορά την ΄΄παρουσία΄΄ της ταινίας στην χώρα μας, έχουν γίνει πολλές απόπειρες (κυρίως θεατρικές) για την αναπαράσταση της. Από τις σχετικά πρόσφατες ήταν στο θέατρο Παλλάς τα Χριστούγεννα του 2014, ενώ διαχρονικά η πιο επιτυχημένη θεωρείται αυτή με την Αλίκη Βουγιουκλάκη που ανέβηκε το 1994 (παραθέτουμε σχετικό link από απόσπασμα τηςσυγκεκριμένης παράστασης:
ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ-ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ (ΝΤΟ ΡΕ ΜΙ) (απ.3)
Καταλήγοντας, η συγκεκριμένη ταινία – μιούζικαλ μου κέντρισε το ενδιαφέρον για να την παρακολουθήσω ύστερα από παρότρυνση των γονιών μου, καθώς αποτελεί μια από τις διαχρονικότερες και ίσως η πιο αντιπροσωπευτική του είδους της (μιούζικαλ). Μου έκανε θετική εντύπωση η ενδιαφέρουσα πλοκή, το χιούμορ και τα μηνύματα που προβάλλει. Κάποια από αυτά είναι η αγάπη για την παράδοση, την χριστιανική πίστη και τον σεβασμό στον θεσμό της οικογένειας. Αντίθετα, δεν μου άρεσε τόσο πολύ η γρήγορη εναλλαγή χρόνου και γεγονότων, καθώς και το γεγονός ότι τελικά οι πρωταγωνιστές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, την Αυστρία, και να μεταναστεύσουν στην Αμερική.